NAMA asal Al-Farabi ialah Abu Nasr Muhammad bin Muhammad Tarkhan Al-Uzdag. Beliau dilahirkan di Wasij, iaitu di wilayah Transosiana, Turkestan. Beliau dikatakan lahir pada tahun 257 Hijrah bersamaan 870 Masihi, pada zaman pemerintahan kerajaan Samaniyah.
Al-Farabi dikatakan berketurunan Turki, bapanya berketurunan Parsi, manakala ibunya pula berketurunan Turki. Pada zaman pemerintahan kerajaan Samaniyah, bapa Al-Farabi bekerja sebagai seorang pegawai tentera kerajaan, manakala pekerjaan ibunya tidak diketahui dengan jelas.
Beliau mendapat pendidikan awal daripada guru-guru persendirian, sama ada beliau pergi belajar di rumah guru berkenaan ataupun beliau belajar secara formal di masjid-masjid yang terdapat di Wasij, seterusnya beliau dikatakan dibesarkan semasa pemerintahan Nasir Ibnu Ahmad.
Al-Farabi tidak seperti beberapa tokoh atau sarjana Muslim lain, ini kerana beliau tidak menulis mengenai riwayat hidupnya sendiri. Keduanya, beliau dikatakan memiliki daya akal yang tinggi sejak kecil. Dalam usia muda beliau telah belajar dan mampu belajar pelbagai bidang ilmu.
Al-Farabi juga dikatakan dapat menguasai beberapa bahasa asing, antaranya bahasa Syria, Arab dan Greek.
Beliau juga menguasai bidang ilmu keagamaan, antaranya ilmu nahu, tafsir, hadis, dan fikah. Selain itu, beliau juga mahir dalam cabang falsafah, ilmu alam, ilmu ketenteraan dan ilmu muzik.
Meskipun Al-Farabi mahir dalam pelbagai bidang, namun beliau lebih tertarik serta memberi perhatian pada bidang falsafah dan logik.
Malahan dikenali sebagai ‘guru kedua’; selepas Aristotle sebagai ‘guru pertama’. Ini kerana beliau sentiasa mengkaji buku-buku yang dihasilkan oleh Aristotle, juga mengkaji mengenai diri Aristotle.
Al-Farabi dikatakan belajar daripada ramai guru, tetapi yang utama ataupun yang lebih diberikan perhatian dan masyhur ialah Ibnu Hailan dan Matta ibnu Yunus. Kedua-dua guru beliau ini mahir di dalam bidang logik dan falsafah.
Pengembaraan
Pada 287 Hijrah bersamaan 900 Masihi merupakan pengembaraan pertama Al-Farabi ke negara luar iaitu Baghdad bersama gurunya yang tidak asing iaitu Ibnu Hailan. Kedatangan itu bertujuan mempelajari logik dan mendalaminya.
Seterusnya, pada 298 Hijrah bersamaan 908 Masihi, meninggalkan Baghdad dan kemudian ke Konstantinople, beliau ke sana untuk mempelajari falsafah dengan mendalam yang mana gurunya, iaitu Ibnu Hailan bertindak sebagai penyelia beliau dalam pembelajaran tersebut.
Sementara itu, pada 297 Hijrah bersaman 910 Masihi, beliau telah kembali ke Baghdad semula untuk belajar, mengajar, mengkaji buku-buku yang ditulis oleh Aristotle dan berkarya.
Pada 330 Hijrah bersama 942 Masihi, Al-Farabi berpindah ke Damsyik, iaitu sebuah daerah di negara Syria akibat kekacauan dan ketidakstabilan politik yang berlaku di Baghdad.
Pada 332 Hijrah bersamaan 944 Masihi Al-Farabi dikatakan telah pergi ke Mesir, tetapi tidak diketahui tujuan dan kegiatan beliau di sana, tapi menurut Abi Usaibiyah, seorang ahli sejarah, mengatakan Al-Farabi telah mengarang sebuah karya mengenai politik ketika berada di Mesir, iaitu sekitar 337 Hijrah.
Seterusnya, pada 338 Hijrah bersamaan 949 Masihi Al-Farabi telah kembali semula ke Damsyik untuk menghabiskan sisa-sisa hidupnya sebagai seorang cendekiawan di sebuah istana di Aleppo semasa pemerintahan Syria baru, iaitu seorang putera Handaniyah bergelar Saf Al-Daulah, yang tertarik dengan kebijaksanaan dan kepandaian beliau, serta meneruskan kehidupannya sebagai seorang ahli sufi.
Di dalam bulan Rejab 339 Hijrah bersamaan 950 Masihi, Al-Farabi meninggal dunia di Damsyik, semasa berumur 80 tahun.
Beliau telah dikebumikan di kota itu, iaitu di sebuah perkuburan di bahagian luar pintu selatan atau pintu sisi kota tersebut.
Saf al-Daulah sendiri yang mengetuai para pembesar negeri bagi menyembahyangkan jenazah Al-Farabi, seorang cendekiawan yang terulung dan termasyhur di kalangan para sarjana dan tetamu di istana Saf Al-Daulah.
Info
Gelaran: Alpharabius
Nama sebenar: Abu Nasr Muhammad bin Muhammad Tarkhan Al-Uzdag
Lahir: 870 Masihi di Wasij, wilayah Transosiana, Turkestan
Meninggal dunia: 950 Masihi di Damsyik, Syria.
Etnik: Parsi dan Turki
Zaman: Zaman Kegemilangan Islam
Minat utama: Metafizik, Falsafah Politik, Logik, Muzik, Sains, Etika, Mistik, Epistimologi.
Karya popular:
Kitab al-Musiqa al-Kabir (The Great book on Music)
Ara ahl al-madina al-fa ila (The Virtuous City)
Kitab i a al-ulum (On The Introduction Of Knowledge)
Kitab i a al-iqa’at (Classification Of Rhythms)
Al-Farabi dikatakan berketurunan Turki, bapanya berketurunan Parsi, manakala ibunya pula berketurunan Turki. Pada zaman pemerintahan kerajaan Samaniyah, bapa Al-Farabi bekerja sebagai seorang pegawai tentera kerajaan, manakala pekerjaan ibunya tidak diketahui dengan jelas.
Beliau mendapat pendidikan awal daripada guru-guru persendirian, sama ada beliau pergi belajar di rumah guru berkenaan ataupun beliau belajar secara formal di masjid-masjid yang terdapat di Wasij, seterusnya beliau dikatakan dibesarkan semasa pemerintahan Nasir Ibnu Ahmad.
Al-Farabi tidak seperti beberapa tokoh atau sarjana Muslim lain, ini kerana beliau tidak menulis mengenai riwayat hidupnya sendiri. Keduanya, beliau dikatakan memiliki daya akal yang tinggi sejak kecil. Dalam usia muda beliau telah belajar dan mampu belajar pelbagai bidang ilmu.
Al-Farabi juga dikatakan dapat menguasai beberapa bahasa asing, antaranya bahasa Syria, Arab dan Greek.
Beliau juga menguasai bidang ilmu keagamaan, antaranya ilmu nahu, tafsir, hadis, dan fikah. Selain itu, beliau juga mahir dalam cabang falsafah, ilmu alam, ilmu ketenteraan dan ilmu muzik.
Meskipun Al-Farabi mahir dalam pelbagai bidang, namun beliau lebih tertarik serta memberi perhatian pada bidang falsafah dan logik.
Malahan dikenali sebagai ‘guru kedua’; selepas Aristotle sebagai ‘guru pertama’. Ini kerana beliau sentiasa mengkaji buku-buku yang dihasilkan oleh Aristotle, juga mengkaji mengenai diri Aristotle.
Al-Farabi dikatakan belajar daripada ramai guru, tetapi yang utama ataupun yang lebih diberikan perhatian dan masyhur ialah Ibnu Hailan dan Matta ibnu Yunus. Kedua-dua guru beliau ini mahir di dalam bidang logik dan falsafah.
Pengembaraan
Pada 287 Hijrah bersamaan 900 Masihi merupakan pengembaraan pertama Al-Farabi ke negara luar iaitu Baghdad bersama gurunya yang tidak asing iaitu Ibnu Hailan. Kedatangan itu bertujuan mempelajari logik dan mendalaminya.
Seterusnya, pada 298 Hijrah bersamaan 908 Masihi, meninggalkan Baghdad dan kemudian ke Konstantinople, beliau ke sana untuk mempelajari falsafah dengan mendalam yang mana gurunya, iaitu Ibnu Hailan bertindak sebagai penyelia beliau dalam pembelajaran tersebut.
Sementara itu, pada 297 Hijrah bersaman 910 Masihi, beliau telah kembali ke Baghdad semula untuk belajar, mengajar, mengkaji buku-buku yang ditulis oleh Aristotle dan berkarya.
Pada 330 Hijrah bersama 942 Masihi, Al-Farabi berpindah ke Damsyik, iaitu sebuah daerah di negara Syria akibat kekacauan dan ketidakstabilan politik yang berlaku di Baghdad.
Pada 332 Hijrah bersamaan 944 Masihi Al-Farabi dikatakan telah pergi ke Mesir, tetapi tidak diketahui tujuan dan kegiatan beliau di sana, tapi menurut Abi Usaibiyah, seorang ahli sejarah, mengatakan Al-Farabi telah mengarang sebuah karya mengenai politik ketika berada di Mesir, iaitu sekitar 337 Hijrah.
Seterusnya, pada 338 Hijrah bersamaan 949 Masihi Al-Farabi telah kembali semula ke Damsyik untuk menghabiskan sisa-sisa hidupnya sebagai seorang cendekiawan di sebuah istana di Aleppo semasa pemerintahan Syria baru, iaitu seorang putera Handaniyah bergelar Saf Al-Daulah, yang tertarik dengan kebijaksanaan dan kepandaian beliau, serta meneruskan kehidupannya sebagai seorang ahli sufi.
Di dalam bulan Rejab 339 Hijrah bersamaan 950 Masihi, Al-Farabi meninggal dunia di Damsyik, semasa berumur 80 tahun.
Beliau telah dikebumikan di kota itu, iaitu di sebuah perkuburan di bahagian luar pintu selatan atau pintu sisi kota tersebut.
Saf al-Daulah sendiri yang mengetuai para pembesar negeri bagi menyembahyangkan jenazah Al-Farabi, seorang cendekiawan yang terulung dan termasyhur di kalangan para sarjana dan tetamu di istana Saf Al-Daulah.
Info
Gelaran: Alpharabius
Nama sebenar: Abu Nasr Muhammad bin Muhammad Tarkhan Al-Uzdag
Lahir: 870 Masihi di Wasij, wilayah Transosiana, Turkestan
Meninggal dunia: 950 Masihi di Damsyik, Syria.
Etnik: Parsi dan Turki
Zaman: Zaman Kegemilangan Islam
Minat utama: Metafizik, Falsafah Politik, Logik, Muzik, Sains, Etika, Mistik, Epistimologi.
Karya popular:
Kitab al-Musiqa al-Kabir (The Great book on Music)
Ara ahl al-madina al-fa ila (The Virtuous City)
Kitab i a al-ulum (On The Introduction Of Knowledge)
Kitab i a al-iqa’at (Classification Of Rhythms)
Sumber: Utusan